شعر کوه و شعر من

 

   بنفشه ای خوشرنگ 

   دمیده بود در آغوش کوه،از دل سنگ  

به کوه گفتم: 

               شعرت خوش است و تازه و تر 

               وگر درست بخواهی، من از تو شاعرتر 

               که شعرت از دل سنگ است و 

                                                     شعرم از دل تنگ.

توجه :خدا فقط یک اسم نیست.

همیشه به این فکر میکنم که ...میدونی از همون دو سه روز اول تولد تو  

گوشمون خوندن خدا وجود داره.تا حالا شده فکرکنی اگه نبود،یاشاید نباشه  

چه بلایی سرمون می اومد.موقعی که تنهایی،وقتی هیچکسی نیست که  

بهش بگی خسته ای،که بگی دل شکسته ای،مجبور میشی سراغشو  

بگیری.چرا؟؟؟؟؟چرا ما آدما اینقدر نامردیم.چرا وقتی نیاز به کمک داری..چرا  

وقتی میبینی راهی برات نمونده..چرا وقتی تحمل سختی ها رو  

نداری..چرا؟؟؟واقعا چرا؟؟؟ 

  میگم اون مگه کیه؟چیه؟چطور ممکنه یکی اینقدر عاشق باشه. 

بعضی وقتا دلت میخواد مامان باباتو بغل کنی و فقط گریه کنی.آخ اگه میشد  

خدا رو بغل کرد. ما وقتی مشکلی داریم به خداوند پناه میبریم چرا که آروممون  

میکنه،چرا که میدونیم میتونه،میفهمه درد دلمون رو بهتر از هرکس دیگه  

ای.چرا که بهش ایمان داریم.(بعضی ها هم انگار مجبور میشن خدا رو به یاد  

بیارن.آخه تو که موقع دردات میری سراغش چرا زمانیکه آسوده ای یادت میره  

اونم هست).

اونی که موقع دردت و مشکلت انقدر بهش نزدیک میشی تا جاییکه حاضری  

جون فداش کنی.پس مرگ بر آسودگی و درود به غم و اندوه.

آره،خدا زنده است.خدا میدونه،خدا میشنوه،خدا درکت میکنه حتی بیشتر از  

خودت.خدا فقط یه اسم نیست.باورش کن برای همیشه.نذار اینطوری باشی  

که فقط موقع دردات یادت بیاد خدایی هم هست. 

باور کن هیچی نیستی.زندگیت،نفست،نگاهت،ثروتت همه فقط به یه لحظه  

بستگی داره.تنها چیزی که با خودت میبری(نمیخوام بگم صددرصد دنیای بعد از  

مرگ وجود داره،منم مثل تو فقط شنیدم)یا باقی میمونه از تو فقط لحظاتی  

هست که به یاد خدا بودی.پس بیشتر خدا رو یاد کن وکمتر دنیای پست رو