نقاب
به دکمه های کیبورد،به خرس قهوه ای رنگم که روی تختم آرام
خوابیده،و حتی عنکبوت روی دیوار که نحسی
لحظه ام را یادآور است خیلی غریب میگویم
کاش میتوانستم
نویسنده شوم.
اشک در چشمانم را میتوانم حس کنم..نمیخواهم مهندس شوم..
مگر زور است.شما را به مقدساتتان قسم بزودی خواهم مرد..
بگذارید بنویسم.
این نقاب بر صورتم آخر مرا رسوا میکند.من تو را دوست میدارم و از او بیزارم
کاش میشد گفت..کاش میشد
عشق واقعیه من و ما کیه؟؟؟
...................................................................................................
عشق واقعیه من و ما کیه؟
...................................................................................................
یه حسی بهم میگه حالاها هستم.هستم برای گناه،هستم برای کینه،هستم
برای رنج،هستم برای خودخواهی،برای شب زنده داری،برای دعا..یا شایدم
التماس!!!!
التماس از همونی که هیچکدوم هرگز ندیدیمش..کی میگه خدا رو دیده....من
یکی داره باورم میشه خدایی نیست.کاش باشه ولی خوب...اگه هم باشه
واسه من خیلی کمرنگه.اونقدری که بدون ترس از اون به خیلی کارا رو آوردم .
راستش با اینکه گناه های زیادی مرتکب شدم ،،،با اینکه دارم میگم خدایی
نیست ولی اینو هم میگم که من فقط ناراحتم.خدایا چه باشی چه نباشی
میخوام بدونی برام عزیزترینی اینو هرطور که دوست داری به همه بگو عشق روشن من
شریعتی
همیشه رفتن رسیدن نیست.
ولی برای رسیدن باید رفت.
در بن بست هم راه آسمان باز است،
پرواز بیاموز!!
شریعتی
وقتی که دیگر نبود
من به بودنش نیازمند شدم
وقتی که دیگر رفت
من به انتظار آمدنش نشستم.
وقتی که دیگر نمی توانست مرا دوست بدارد
من او را دوست داشتم.
وقتی او تمام کرد
من شروع کردم .
وقتی او تمام شد
من آغاز شدم.
و چه سخت است
تنها متولد شدن
مثل تنها زندگی کردن است،
مثل تنها مردن!
شریعتی
نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد؟
نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت؟
ولی بسیار مشتاقم،
که از خاک گلویم سوتکی سازد.
گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش
و او یکریز و پی در پی،
دم گرم خوشش را بر گلویم سخت بفشارد،
و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد.
بدین سان بشکند در من،
سکوت مرگبارم را.
